Ik zit hier met tranen dit stuk te schrijven. Het zijn tranen van ontroering, maar ook zeker tranen van verdriet. Ik voel me kwetsbaar, ontroerd, nieuwsgierig en hoopvol.
Deze regenachtige dagen, die ik vooral aan huis gekluisterd doorbreng, zijn dagen van bezinning op de afgelopen maanden.
Vorig weekend tijdens ons Detox Intensive Retreat keek een 69-jarige man, 40 jaar ouder dan ik, me met tranen in zijn ogen aan en zei: “Je bent een bijzonder mooi mens, van binnen en van buiten, ik voel zo de liefde en de oprechtheid in jou spreken. Ik weet niet waar al deze tranen vandaan komen maar dit retreat zal ik nooit meer vergeten.”
De diepte en dankbaarheid in zijn woorden drongen door tot in de kern van mijn hart. Wat een eer om dit te mogen ontvangen…
Ontvangen… het is een aspect van mijn leven die ik pas sinds enkele jaren volledig omarm. Wat een wereld van verschil.
Aan het begin van ieder jaar zet ik altijd een intentie, uitdaging en overtuiging om nog meer te belichamen.
Voor dit jaar is dat:
Intentie: excelleren, zowel persoonlijk als binnen ons bedrijf.
Uitdaging: zonder rem leven, geïnspireerde acties volgen.
Overtuiging: alles is mogelijk.
My, oh my, wat heb ik in het afgelopen jaar alles gegeven.
Ik gaf 10 live-events en 3 retreats. Bouwde door aan de Leef Bewust Lifestyle® (een online holistische gezondheidsacademy voor bewustzijnspioniers). Ik schreef een boek met Mike (verkrijgbaar vanaf 11/11). Bracht ons bedrijf naar een hoger niveau met inmiddels meer dan duizend klanten per maand (launch op 11/11).
Persoonlijk onderging ik de 3 meest intense retreats van mijn leven: 7 dagen Osho Camp, 7 dagen in complete duisternis o.b.v Mantak Chia en 7 dagen op expeditie met Wim Hof “The Iceman”. Je hebt het allemaal kunnen volgen via onze stories (@leefbewustnu).
En dat deed ik al reizende door 7 verschillende landen. Vraag me niet hoe of waarom. Ik bedenk het zelf ook niet…
De groei is zo immens dat het nog amper tot me doordringt. Ik moet er over praten en schrijven, want hoe mooi het ook is, dit is iets wat ik te verwerken heb.
Mijn leven is zo zo zo zo anders geweest. Ik voel me er zo kwetsbaar door… het kleine meisje in mij die weet hoe hardcore het leven kan zijn en die ervoor koos om de karmische lijnen met haar jeugd te doorbreken, is op zo’n dag enorm voelbaar.
Ik laat mijn gebroken jeugd mijn toekomst niet bepalen, dat was wellicht de lijfkreet van mijn leven als twintiger.
Allerlei emoties gaan door me heen, verdriet, dankbaarheid, trots en nederigheid. Mijn hart staat in vuur en vlam.
Ik leef mijn missie. Het gaat voorbij woorden. Soms raak ik er zelf van overweldigd. De razende wind neemt me mee en ik kan me er alleen aan overgeven. In de stilte van de storm verblijven, want verzetten heeft geen zin.
Ik ben zo dankbaar voor de rauwe lessen die mijn ouders me vanaf mijn eerste levensjaren hebben mee gegeven.
Ik weet hoe het is om verwaarloosd te worden, om eenzaam te zijn, om je niet veilig te voelen, om niet meer te willen leven, om krankzinnig te worden van je eigen gedachten, om je eigen grootste vijand te zijn en in het donker te leven.
Inmiddels weet ik ook hoe het is om jezelf intens lief te hebben, om geborgenheid en gedragenheid te voelen, om innerlijke rust te ervaren en connected te zijn met je essentie en in het licht van het leven te staan.
Door beide kanten ervaren te hebben voel ik op de hoogste hoogtes ook de diepste dieptes. De onvermijdelijke dualiteit van het leven die in mezelf wordt ont-moet.
Geen oordeel, puur ervaring. Het is wat het is. 🙏
Beide facetten eren maakt het leven vanuit ultieme gezondheid & levensgeluk mogelijk! 💚✨
Love,
Gretta Adriana Martina
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!